بسمه تعالی

یک نکته در معرفت ائمه و امام حسین علیهم السلام این است که اهل بیت علیهم السلام، شهدا و گواهان
بر خلق اند. اما معنای اینکه ائمه علیهم السلام شهداء هستند یعنی چی؟ آیه ای در قرآن داریم مربوط به زمان
رجعت امام زمان(عج) است. خداوند می فرماید:
وَ أَشْرَقَتِ الْأَرْضُ بِنُورِ رَبِّها وَ وُضِعَ الْكِتابُ وَ جي‌ءَ بِالنَّبِيِّينَ وَ الشُّهَداءِ وَ قُضِيَ بَيْنَهُمْ بِالْحَقِّ وَ هُمْ لا يُظْلَمُونَ
(سوره زمر، آیه 69)
و زمين [در آن روز] به نور پروردگارش روشن مى‌شود، و نامه‌هاى اعمال را پيش مى‌نهند و پيامبران و
گواهان(ترجمه الشُّهَداءِ) را حاضر مى‌سازند، و ميان آن‌ها بحق داورى مى‌شود و به آنان ستم نخواهد شد.
اما شهدایی که در این آیه اشاره شده که در زمان رجعت به عنوان شاهد و گواه حاضر می شوند تا انتقام
مظلومان از ظالمان گرفته شود چه کشانی اند؟
امام علی(علیه السلام) در این باره می فرمایند:
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- أَنَّ اللَّهَ تَعَالَی إِیَّانَا عَنَی بِقَوْلِهِ شُهَداءَ عَلَی النَّاسِ فَرَسُولُ اللَّهِ (صلی الله علیه و آله) شَاهِدٌ
عَلَیْنَا وَ نَحْنُ شُهَدَاءُ اللَّهِ عَلَی خَلْقِهِ وَ حُجَّتُهُ فِی أَرْضِهِ وَ نَحْنُ الَّذِینَ قَالَ اللَّهُ تَعَالَی وَ کَذلِکَ جَعَلْناکُمْ أُمَّةً وَسَطاً لِتَکُونُوا
شُهَداءَ عَلَی النَّاسِ وَ یَکُونَ الرَّسُولُ عَلَیْکُمْ شَهِیداً وَ یُقَالُ إِنَّهُ الْمَعْنِیُّ بِقَوْلِهِ وَ جِیءَ بِالنَّبِیِّینَ وَ الشُّهَداءِ.
امام علی (علیه السلام)- منظور خداوند در این آیه: شُهَداءَ عَلَی النَّاسِ ما هستیم پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله)
گواه بر ما است و ما گواه بر مردمیم و حجّت خدا در زمین. ما کسانی هستیم که خداوند درباره‌ی آن‌ها فرموده:
همان‌گونه [که قبله شما، یک قبله‌ی میانه است] شما را نیز، امّت میانه‌ای قرار دادیم [در حدّ اعتدال، میان
افراط و تفریط] تا بر مردم گواه باشید. (بقره/۱۴۳)
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۳، ص۳۱۴
بحارالأنوار، ج۳۵، ص۳۸۹

در حدیث دیگری داریم:
أمیرالمؤمنین (علیه السلام)- إِنَ اللَّهَ طَهَّرَنَا وَ عَصَمَنَا وَ جَعَلَنَا شُهَدَاءَ عَلَی خَلْقِهِ وَ حُجَّتَهُ فِی أَرْضِهِ وَ جَعَلَنَا مَعَ
الْقُرْآنِ وَ جَعَلَ الْقُرْآنَ مَعَنَا لَا نُفَارِقُهُ وَ لَا یُفَارِقُنَا.
امام علی (علیه السلام)- خداوند ما را پاکیزه و معصوم و گواه بر خلق(ترجمه شُهَدَاءَ عَلَی خَلْقِهِ است) و حجّت در
روی زمین قرار داده و ما را با قرآن و قرآن را با ما قرار داده نه ما از او و نه او از ما جدا نمی‌شود.
تفسیر اهل بیت علیهم السلام ج۱۳، ص۳۱۴
بحارالأنوار، ج۲۳، ص۳۴۳

آیه دیگری داریم در سوره رعد:
«وَ یقُولُ الَّذِینَ کفَرُواْ لَسْتَ مُرْسَلًا قُلْ کفَی بِاللَّهِ شَهِیدًا بَینی وَ بَینَکمْ وَ مَنْ عِندَهُ عِلْمُ الْکتَاب»[4]
و کسانی که کافر شدند، می گویند: «تو فرستاده نیستی.» بگو: «کافی است خدا و آن کس که نزد او علم کتاب
است، میان من و شما گواه باشد.»
در اینجا چه کسی شهید و گواه است؟ خدا و کسی که نزد او علم کتاب است که کسی که نزد او علم کتاب است بنا
به نظر اتفاق علمای شیعه و برخی از اهل تسنن حضرت علی(علیه السلام) است و روایات آن نیز موجود است.
سوال: اینکه امام، شهید و گواه بر مردم است یعنی چی؟ یعنی هیچ چیزی و هیچ عملی از چشم و علم آنها دور
نمی ماند. طبق فرموده خود امام علی(علیه السلام) به طارق، امام، عین الله و جنب الله است. چطور عملی از
عین الله دور بماند؟ چطور عملی از کسی که قرار است شهید باشد و شاهد اعمال باشد و گواهی بدهد دور باشد؟
مگر کسی که چیزی را ندیده یا علم به آن ندارد می تواند در محضر دادگاه عدل الهی که سخت ترین و محکم
ترین دادگاههاست شهادت بدهد؟

حالا بعضی از خانم ها تا می رسند جلوی حرم چادر را از کیف در می آورند آرایش را پاک می کنند موها را
می پوشانند. بعد هم که زیارت تمام شد دوباره چادر به داخل کیف بر می گردد و وضع به حال سابق بر می
گردد. این یعنی امام را مرده ای یا حداکثر زنده ای محصور در قبر و صحن و سرای حرم دیدن.
اگه به یک پسر یا دختر شیعه ای که با موبایل به کارهای شرم آور و مستهجن مشغول شده بگن بچه شیعه شرم
نمی کنی از امام علی(علیه السلام)؟ از امام حسین؟ متاسفانه بودن که گفتن زمان اونها موبایل نبوده بلد نیستن
وارد موبایل من بشن نمی تونن ببینن!!! وای از این بی معرفتی که در بچه شیعه هاست. وای بر ما که فقط بر
تاریخ زندگی ائمه تاکید کردیم و معرفت بخشی رو رها کردیم. مگر امام برای فهم و دید کارهای تو نیاز به
موبایل داره؟ امام تا اراده کنه، تمام کارهایی که قبلا کردی تمام انچه پیش رو داری اینکه تو فکرت چی میگذره
همه را می بینه حتی اگه خودت خیلی هاش رو فراموش کرده باشی.

میگن در طریق العلما که راهی بین کربلا و نجف هست دزدی به یک طلبه زد و هرچه داشت و نداشت رو
گرفت. طلبه هم چون خیلی چیزی نداشت از اینکه همون مقدار بار و هزینه سفرش هم از دستش رفته خیلی به
دلش امد و به دزد که ظاهرا شیعه هم بود گفت برم نجف شکایت تو رو به امیرالمومنین(ع) می کنم. دزد هم گفت
برو بابا برو هر چی میخوای بگو. طلبه آمد زیارت حرم امام علی(ع) درد دلش رو هم گفت و گفت من کاری
ندارم آقا بهش گفتم که شکایتش رو به شما می کنم و این طور گفته دیگه خودتون می دونید میخواهید هر دفاعی
داشته باشید. شب خواب دید امام بهش گفتن که فلانی، این فرد را به ما ببخش. فردا امد حرم گفت آخه آقا این
طور کرده این طور گفته دوباره شب خواب دید که گفتند که این دزد را به ما ببخش. این هم دلش خیلی درد آمده
بود خصوصا اینکه راهزن به آقا هم بی ادبی کرده بود آمد صبح دوباره رفت حرم گفت آقا نمیشه این جوری
کرده این طور گفته آقا چرا شما میخواهید ببخشیدش؟ شب سوم خواب دید آقا بهش گفتند این راهزن یک روز که
رفته بود کنار نهر فرات، یک دفعه از حجم زیاد آب، یاد اینکه گفتن امام حسین تشنه شهید شده بوده افتاد و قطره
اشکی از گوشه چشمش جاری شد. طلبه تو راه برگشت دوباره دزد را دید و دزد گفت هان چی شد؟ شکایت
کردی؟ دیدی اتفاقی نیفتاد؟ گفت اتفاقا اتفاق افتاد چه اتفاقی! آقا سه شب به خواب من اومدند و از آخر دلیل این

تقاضای بخشش را این طور گفتند و ماجرا را تعریف کرد. دزد گفت که اون روز هیچ کسی من رو اونجا ندید و
هیچ کس متوجه قطره اشک من نشد و من تنهای تنها بودم و فهمید که نه واقعا خبری هست و کلا از کارهاش
دست برداشت و برگشت تو خط امام حسین علیه السلام.
بعضی میگن حالا 1400 سال پیش یک عده ای شهید شدند و تمام شد و رفت چرا هر سال اینقدر دوباره
عزاداری می کنید؟
کل یوم عاشورا کل ارض کربلا. در کل دنیا، هر روز شاهد جنگیم. جنگهای اقتصادی، جنگهای فرهنگی
جنگهای مختلف. یک عده یزیدند و در حال ظلم کردن از استکبار جهانی گرفته تا دستهای سوء استفاده کننده
داخلی و بعضی مدیران منافق در تمام این کشورها که فقط پر کردن جیب خودشان را در هر شرایطی مد نظر
قرار می دهند و مردم را هرچه بیشتر له می کنند، تا مردم عادی که در ادارات و سازمانها یا در محل کارشان یا
حتی در خانواده هر کدام به نحوی حقوق دیگران را ضایع می کنند و فقط به فکر خوشگذرانی و جیب و مقام و
دنیای خودشان اند و دین و دستورات دینی از نظرشان فراموش شده، این همه یزید و یزید صفت هر کدام با یک
درجه، یک عده هم مظلومانه در مقابله با این بی عدالتیها و ظلمها در حال فریاد زدن و ایستادگی و در عین حال
له شدن و جان دادن و شهید شدن یک عده هم مثل سکوت کنندگان آن زمان سکوت کننده بی تفاوت.
یا در جنگ فرهنگی، یک عده در حال کشتن دین و اعتقادات مردم، یا کشتن عقاید شیعه با گسترش وهابیت یا
گسترش انواع عرفانهای دروغین، و از یک طرف یک عده مشغول دفاع از دین و جهاد، یک عده هم بی تفاوت
مشغول گشت و گذار در اینترنت و دنبال کردن اخبار سلبریتی ها و وقت گذرانی. ما الان هم در جنگیم جنگهای
چندگانه و با تمام وجود این جنگ را حس می کنیم. پس هر سال که هیچ اگر هر روز هم به ما یادآوری کنند کم
است.
کاش در روضه ها به این فکر کنیم که در صحنه بین المللی، در سطح جامعه خودمان، در سطح خانواده در محل
کار و ... ما در اعمال و رفتار و ظاهر و باطنمان در کدام جبهه ایم؟ در صف یزیدیان یا در صف جهاد
کنندگان؟ یا از آن سکوت کنندگانی که به ظاهر قلبشان با امام حسین (ع) هست اما ظاهرشان یا باطنشان یا رفتار
و گفتارشان شمشیرهایی علیه کلام و رفتار و مکتب امام حسین؟
امام حسین (ع) شهید و گواه بر ما و عقاید درونی و اعمال بیرونی ماست. بیایید تا دیر نشده تا ظهور صورت
نگرفته تا ترازوهای عدل برپا نشده تا اجلمان که هر لحظه ممکن است فرا برسد نرسیده برگردیم به سپاه امام
حسین (ع) که امروز هم حسین (ع) مظلوم و تنهاست. چه زیادند کسانی که حاضرند تا می توانند اموالشان را
برای امام حسین(ع) خرج کنند اما وقتی پای ایستادگی در مقابل دشمن، پای جنگ و پای شهادت میاد می شوند
عبيدا... بن حر جعفي که به امام حسین (علیه السلام) می گوید که نفسم راضی به مرگم نیست اما اسب خود را
که اسب خیلی خوبیه به شما می دهم. امام هم به او فرمودند ما به اسب تو نیازی نداریم.
همین الان در جنگیم. همین الان در وسط معرکه جهاد. کی می خواهیم باور کنیم؟ کی میخواهیم کاری کنیم؟ امام
حسین و همه معصومین علیهم السلام شهید و شاهد و گواه برما هستند. امام زمانمون هر لحظه منتظر ماست که به سپاهش بپیوندیم.