بسمه تعالی

سوالاتی از اهل سنت

اگر می توانند بزرگان آنها بیایند و پاسخ دهند:

11. خداوند در قرآن می فرماید: "قُلِ الْحَمْدُ لِلّهِ وَ سَلامٌ عَلى عِبادِهِ الَّذِینَ اصْطَفى ..." ("بگو: «ستایش مخصوص خداست و سلام بر بندگان برگزیده‌اش..." ) (سوره نمل- آیه 59). و در آیه دیگری خداوند بندگان برگزیده اش را چنین معرفی می نماید: " إِنَّ اللَّهَ اصْطَفَىٰ آدَمَ وَنُوحًا وَآلَ إِبْرَاهِيمَ وَآلَ عِمْرَانَ عَلَى الْعَالَمِينَ" (به حقیقت خدا آدم و نوح و خاندان ابراهیم و خاندان عمران را بر جهانیان برگزید.)(سوره آل عمران، آیه 33).  با توجه به این دو آیه، آیا خداوند خود کسانی را که برگزیده است معرفی ننموده؟ آیا برگزیدگان برای خلافت، همان امامان معصومی که از نسل پیامبر(ص) و در نتیجه از نسل حضرت ابراهیم(ع) اند نیستند؟

12. آیا خداوند در قرآن نفرمود" قُلْ ما أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلاَّ مَنْ شاءَ أَنْ يَتَّخِذَ إِلى رَبِّهِ سَبيلاً" ("بگو: «من در برابر آن [ابلاغ آيين خدا] از شما هيچ‌گونه پاداشى نمى‌طلبم؛ مگر كسى كه بخواهد راهى به‌سوى پروردگارش برگزيند [و اين پاداش من است]»") (سوره فرقان، آیه 57) و باز نفرمود"... قُلْ لا أَسْئَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْراً إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى..."("... بگو: «من هيچ‌گونه اجر و پاداشى از شما بر اين دعوت درخواست نمى‌كنم جز دوست‌داشتن نزديكانم (اهل بيتم)...")(سوره شوری، آیه 23). مگر می شود خداوند یکجا اجر رسالت را یک چیز معرفی کند و در آیه دیگر نعوذبالله فراموش کند و چیز دیگری بیان کند؟ آیا با توجه به یکسان بودن مفهوم قسمت اول هر دو آیه مبنی بر اجر رسالت پیامبر(ص)، آیا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبى همان سبیل الی الله نیست؟ آیا می توان کسی را دوست داشت اما از دستور او سرپیچی نمود؟ از طرفی
، اگر مودت همان پیمودن سبیل الی الله است جز در اطاعت از اهل بیت علیهم السلام می تواند باشد و این اطاعت مبنی بر پذیرش حق خلافت ایشان نیست؟ آیا خداوند نفرمود: " وَ يَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلى يَدَيْهِ يَقُولُ يا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبيلاً" ("روزى كه ستمكار دستان خود را [از شدّت حسرت] به دندان مى‌گزد و مى‌گويد: «اى كاش با رسول [خدا] راهى برگزيده بودم»!")(سوره فرقان، آیه 27). مگر صرف محبت ورزیدن یا محبت نورزیدن می تواند فرد را تبدیل به ظالم کند؟ ظالمی که در قیامت دست خویش را از اندوه و حسرت بگزد؟ پس مسلم است که مودت، همان پذیرش سخن و اطاعت است و ظالم کسی است که حق ولایت امام علی(ع) را پایمال کرده باشد. آیا این 3 آیه را در کنار هم قرار نمی دهید؟

13. آیا هنگامی که آیه " وَ الَّذِينَ يَقُولُونَ رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا وَ ذُرِّيّاتِنا قُرَّةَ أَعْيُنٍ وَاجْعَلْنا لِلْمُتَّقينَ إِماماً" ("و كسانى كه مى‌گويند: «پروردگارا! همسران و فرزندانمان را مايه‌ی روشنى چشم ما قرار ده، و ما را پيشوايى براى پرهيزگاران گردان».")(سوره فرقان، آیه 74) نازل شد حضرت رسول(ص) از جبرییل در مورد مخاطبان این آیه سوال نکرد که: " قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) لِجَبْرَئِیلَ مِنْ أَزْواجِنا قَالَ خَدِیجَهًُْ قَالَ وَ ذُرِّیَّاتِنا قَالَ فَاطِمَهًُْ (س) قَالَ قُرَّةَ أَعْیُنٍ قَالَ الْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ (علیهم السلام) قَالَ وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقِینَ إِماماً قَالَ عَلِیُّ‌بْنُ‌أَبِی‌طَالِبٍ (ع). " («ای جبرئیل! منظور از مِنْ أَزْواجِنا کیست»؟ گفت: «خدیجه». پیامبر (ص) فرمود: «و منظور از: وَ ذُرِّیَّاتِنا»؟ گفت: «فاطمه (س)». و فرمود: «منظور از قُرَّةَ أَعْیُنٍ»؟ گفت: «حسن و حسین (علیهم السلام)». فرمود: «وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقِینَ إِماماً؛ علیّ‌بن‌ابی‌طالب (ع) ».)(شواهدالتنزیل، ج۱، ص۵۳۹). این روایت که در شواهد التنزیل که از منابع معتبر روایی اهل سنت است آمده و تاکید کرده که منظور از وَ اجْعَلْنا لِلْمُتَّقِینَ إِماماً؛ علیّ‌بن‌ابی‌طالب (ع) است. پس چطور کلام جبرییل که از جانب خدا به پیامبر(ص) آورده را انکار می کنید؟

14. مگر در منابع خود شما عمر اذعان به یدالله و عین الله بودن امام علی(ع) ننموده است( تاریخ مدینه دمشق ج17ص42، جواهر المطالب ج1ص199، جامع معمر بن الراشد ج1ص144)؟ حال آیا این آیات را نخوانده اید که: " وَ اتَّبِعُوا أَحْسَنَ ما أُنْزِلَ إِلَيْكُمْ مِنْ رَبِّكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِيَكُمُ الْعَذابُ بَغْتَةً وَ أَنْتُمْ لا تَشْعُرُونَ" ("و از بهترين دستورهايى كه از سوى پروردگارتان بر شما نازل شده پيروى كنيد پيش از آنكه عذاب [الهى] ناگهان به‌سراغ شما آيد در‌حالى‌كه از آن آگاه نيستند!") " أَنْ تَقُولَ نَفْسٌ يا حَسْرَتى عَلى ما فَرَّطْتُ في جَنْبِ اللهِ وَ إِنْ كُنْتُ لَمِنَ السَّاخِرينَ" ("[اين دستورها براى آن است كه] مبادا كسى روز قيامت بگويد: «افسوس بر من از كوتاهى‌هايى كه در اطاعت از فرمان خدا (جنب الله) كردم و از مسخره‌كنندگان بودم»!")(سوره زمر، آیات 55 و 56). پس چطور جنب الله بودن امام علی(ع) را در نظر نمی گیرید و این آیات که خداوند در آن تاکید بر حسرت خوردن کسانی می کند که در حق جنب الله یا همان امام علی(ع) کوتاهی نموده اند را نادید می گیرید؟

15. آیا منظور از لسان صدق در این دعای حضرت ابراهیم(ع) " وَاجْعَلْ لِي لِسَانَ صِدْقٍ فِي الْآخِرِينَ" (و براى من در ميان امّت‌هاى آينده، نام نيكى قرار ده.)(سوره شعراء، آیه 84) جز امام علی(ع) است؟ آیا جز این است که در آیه " وَوَهَبْنَا لَهُمْ مِنْ رَحْمَتِنَا وَجَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِيًّا" (سوره مریم، آیه 50) بر نام مبارک ایشان تاکید شده است؟ آیا در منابع خود اهل سنت نیامده که " وَوَهَبْنَا لَهُمْ مِنْ رَحْمَتِنَا وَجَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِيًّا" در شان حضرت علی(ع) نازل شده است(شواهد التنزيل، الحاكم الحسكاني، ج 1 ص 462 و 463 ح [1]4889)؟

16. مگر در قرآن نخوانده اید که خداوند فرمود:" بَلِ اللَّهُ مَوْلاكُمْ وَ هُوَ خَيْرُ النَّاصِرين" ("بلكه ولى و سرپرست شما، خداست؛ و او بهترين ياوران است") (سوره آل عمران، آیه 150). پس چطور مولای مسلمانان می تواند کسی باشد که خدا او را انتخاب نکرده است؟ اگر این آیه را پذیرفتید چطور افراد غیر منتصب توسط خدا را مولای خود گرفتید؟

17. آیا در قرآن نخوانده اید که "أَوْفُوا الْكَيْلَ وَ لا تَكُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِينَ"("حق پيمانه را ادا كنيد [و كم فروشى نكنيد]، و به ديگران زيان ‌نرسانيد.")" وَ زِنُوا بِالْقِسْطاسِ الْمُسْتَقِيمِ "(و با ترازوى صحيح وزن ‌كنيد.)(سوره شعراء، آیات 181و 182). شما چگونه و با چه میزانی خلفای منتخب خودتان را با امام علی(ع) سنجیدید و آنها را برای خلافت لایق تر دیدید؟ در مورد فضایل بیشمار امام علی(ع) چه می گویید؟ آیا اگر تمام فضایل امام علی(ع) را در یک کفه و تمام فضائل خلفا را در کفه دیگر قرار دهیم باز امام علی(ع) از آنها افضل نیست؟ مگر احمد بن حنبل ـ امام حنابله كه به عنوان يك محدّث توانمند، مورد تأئيد همه اهل سنت است نمی گوید که: "ما لأحد من الصحابة من الفضائل بالأسانيد الصحاح مثل ما لعلي رضي الله عنه." ("آن فضائلي كه با سندهاي صحيح براي علي است، براي هيچ يك از صحابه همچنين فضائلي نيست.") (مناقب احمد، ص162). مگر ابن عبد البر ـ از استوانه هاي علمي اهل سنت ـ نمي گويد:" لم يرو في فضائل أحد من الصحابة بالأسانيد الحسان ما روي في فضائل علي بن أبي طالب." رواياتي كه با بهترين سند، در فضيلت علي بن أبي طالب آمده است، در فضيلت أحدي از صحابه نيامده است." (الإستيعاب لإبن عبد البر، ج3، ص1115 ـ تهذيب التهذيب لإبن حجر عسقلاني، ج7، ص298 ـ الإصابة لإبن حجر العسقلاني، ج4، ص464). آیا در كتاب صحيح در رابطه با قضيه جنگ خيبر نقل نشده است که: پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) پرچم را به دست ابوبكر داد و رفت و شكست خورده برگشت. به دست عمر داد و رفت و شكست خورده برگشت. بطوري كه بين سپاه و ابوبكر و عمر، اختلاف بود كه لشكر، ابوبكر و عمر را مي ترساند يا ابوبكر و عمر، لشكر را كه نتوانستند حمله كنند. پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) فرمود:"لأعطين الراية رجلا يحب الله و رسوله و يحبه الله و رسوله.""فردا، پرچم را به دست كسي مي دهم كه او خدا و پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) را دوست دارد و خدا و پيامبر اكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) هم او را دوست دارند."(صحيح مسلم، ج5، ص195 و ج7، ص120) وفردا پرچم را به دست امام علی(ع) داد و او پیروزی و فتح را نصیب مسلمانان نمود؟ آیا بالاتر از این فضیلت هم هست که خدا و پیامبر(ص) کسی را دوست داشته باشند؟ مگر در کتب خود شما نیامده است که نبي مكرم (صلي الله عليه و آله و سلم) به حضرت علي (عليه السلام) فرمود:" و الذي نفسي بيده! لولا أن يقول فيك طوائف من أمتي ما قالت النصاري في عيسي بن مريم، لقلت فيك اليوم مقالا لا تمرّ بأحد من المسلمين إلا أخذ التراب من أثر قدميك يطلبون به البركة." ("قسم به خدايي كه جان من در قبضه قدرت اوست! اگر اين دلهره را نداشتم كه مردم درباره تو غلوّ كنند، همان گونه كه درباره عيسي غلوّ كردند، درباره تو سخني را مي گفتم كه از كنار هيچ مسلماني عبور نمي كردي، مگر اينكه خاك زير پاي تو را برمي داشتند و با آن، تبرك مي جستند." (مجمع الزوائد للهيثمي، ج9، ص131، المعجم الكبير للطبراني، ج1، ص320، حديث951، الحديث لإبن أبي حاتِم، ج1، ص313 - المناقب للخوارزمي، ص311). آیا همین یک حدیث به تنهایی دلیل بر افضلیت امام علی(ع) نیست؟