بسمه تعالی

سوال: چرا امام حسن(علیه السلام) با همه زهد و تقوایی که داشتند به جنگ با معاویه برنخواستند و تن به صلح دادند؟

پاسخ:

پاسخ در کلام خود امام حسن مجتبی(علیه السلام) آمده است که فرمودند:

"والله اني اسلمت الامر لاني لم اجد انصارا ولو وجدت انصارا لقاتلته ليلي و نهاري حتي يحكم الله بيننا و بينهم" (به خدا قسم من خلافت را به اين سبب تسليم كردم كه ياور و انصاري نيافتم و اگر ياوراني داشتم شب و روز با معاويه مي جنگم تا خداوند بين ما و آنها (شما)حكم كند).

و نيز فرمود" لو وجدت اعوانا ما اسلمت له الامر لانه محرم علي بني اميه" (اگر ياوراني داشتم خلافت را به او واگذار نمي كردم چون اصولا خلافت بر بني‏اميه حرام است) (تاريخ الخلفاء-ص207-علل الشرايع –ج1-ص211).

در حدیث داریم که: "ان الحسن و الحسین سیدا شباب اهل الجنه" پس تمام اعمال و سیاستهایی که امام حسن (ع) و امام خسین(علیه السلام) به خرج دادند همه بر حق بوده است. مسلم است که جنگ نیروی جنگی و آمادگی روحی در سپاه می خواهد وگرنه بدون نیرو جنگیدن نتیجه ای جز شکست ندارد. در نتیجه نبود نیرو، در عوض امام از هر فرصتی که پیدا می کردند و در مکانهای مختلف به جنگ نرم پرداخته و انحرافات حکومت معاویه را افشا می کردند خصوصا از فرصت حج های متعددی که با پای پیاده انجام دادند برای آگاه سازی مردم استفاده نمودند و در سخنرانی های متعدد در مسجدالحرام و عرفات به مبارزه فرهنگی علیه دشمنان پرداختند.